Duvan, sveta biljka drevnih naroda nekada je bio lek i pomagao u duhovnom razvoju. Danas je ozloglašeni uzrok niza bolesti. Po javnim i medicinskim institucijama, te prema propagandi velikih medija, krivac je - biljka. Ali kada pročitate ovaj tekst istina je – obrnuta.
Procenjuje se da su Indijanci biljku duvana koristili za lečenje više od 18.000 godina. Duvan se često žvakao da bi se izmešao sa slinom i dahom iscelitelja jer se smatralo da se time povećava njegova lekovita moć. Tako sažvakana smesa koristila se kao oblog ili bi se sušila i upotrebljavala za pušenje. Duvan se pušio da bi ublažio bolove, da bi opustio i očistio pluća, a prah od duvana ili iseckan duvan stavljao se na opekline i rane kako bi se zaustavilo krvarenje i ubrzalo isceljenje. Čaj od listova koristio se kao diuretik i laksativ, pomagao kod grčeva u mišićima i čišćenja crva iz creva. Manji listovi sa vrha biljke žvakali su se da bi izlečili zubobolju, a obloge od žvakanog ili kuvanog lišća stavljali su se na čireve, inficirane rane, ubode insekata, pa čak i na mesta zmijskog ugriza. Dim se nanosio na delove tela zaraženih crvima, parazitima ili drugim nametnicima, a kuće su se dimile da bi se oterali ili ubili insekti.
KRALJICA BILJAKA
Posle kolonizacije Novog Sveta, španski misionari počinju prikupljati podatke o lekovitoj upotrebi duvana američkih Indijanaca, i zahvaljujući njihovim izveštajima početkom XV veka Evropom se širi glas o duvanu kao novom čudotvornom leku.Francuski veleposlanik Jean de Nicot (Žan Niko) duvan donosi u Evropu te podrobno piše o njegovim lekovitim svojstvima i opisuje ga kao univerzalni lek za sve bolesti. Upravo je po njemu biljka duvana dobila ime Nicotiana tabacum, a isto tako i njen alkaloid – nikotin.
Nikot je bio toliko oduševljen novim lekom da ga preporučuje svojim prijateljima, među njima i lekarima koji i sami eksperimentišu i ostvaruju izvanredne rezultate u lečenju raznih bolesti, posebno u lečenju zloćudnih tumora. Po Nikotovoj preporuci duvan se počinje gajati i koristiti na francuskom dvoru za lečenje kraljevske porodice. Kraljica Katerina de Medici, koja je u to vreme patila od neizlečive hronične glavobolje, na Nikotovu preporuku isprobava lečenje duvanom i već nakon kratke upotrebe njene glavobolje sasvim nestaju. Kraljica je uverena da je to biljka sa zaista čudesnim lekovitim svojstvima i donosi deklaraciju kojom menja ime biljke duvana u Herba Regina, odnosno Kraljica biljaka.
SVETA BILJKA SEVERNE AMERIKE
Hiljadama godina pre kontakta sa Evropljenima, duvan je naširoko upotrebljavan kao lek, ali za Indijance njegov je najveći značaj bio prvenstveno u duhovnoj i obrednoj primeni. Nakon genocidne primene američke vlade nad Indijancima, otimanje njihovih teritorija, smeštanja u rezervate i sistematskog zatiranja njihove kulture i verskih obreda, znanje o lečenju duvanom postupno nestaje, ali je njihova tradicija korišćenja duvana u obredne svrhe sačuvana do danas.
Za severnoameričke Indijance Stvoritelj je praizvor iz kojeg je stvorena sva kreacija u skladu, harmoniji i međuzavisnosti, a sam proces stvaranja nikada ne prestaje. Unutar tog beskonačnog procesa stvaranja postoji vibracijsko središte ili prvobitan izvor energije, a to je Veliki Duh ili kreativni princip kojim Stvoritelj usmerava sav kreativni protok koji uključuje višedimenzione svemire, sve svetove, sve nivoe svesti, u najširem sav život.
Po svim indijanskim predanjima, duvan je prva biljka koju je Veliki Duh poklonio čoveku kao moćno sredstvo za isceljivanje i uvide u duhovnu dimenziju, a iznad svega da bi nam omogućio stalnu komunikaciju sa duhovnim svetom i samim Stvoriteljem. On otvara vrata duhovnog sveta i za vreme rituala aktivira energije sa kojima se uspostavlja direktna komunikacija između učesnika ceremonije koji daju (nuđenje duvana) i duhovnog sveta koji ga prima. Duvan je nešto najviše što čovek može ponuditi u svojim ceremonijama, najmoćnije sredstvo kojim se darivalac unapred zahvaljuje za odgovor za molitve i na sve ono što će svi učesnici ceremonije zasigurno primiti kao rezulatat njihovih darivanja duvanom.
Smatra se da je ta biljka toliko sveta da će iz poštovanja prema duvanu duhovni svet – pa i sam Stvoritelj – zasigurno uslišiti molitve onima koji se njime koriste s poštovanjem i uz ispravan protokol. Tako je duvan uvek prisutan tokom molitve, prilikom zahvaljivanja i u svim drugim ceremonijama. Ujedno kroz ritualno korišćenje duvana čovek ispunjava i svoju odgovornost prema svoj kreaciji i prema Stvoritelju, održava sklad, red i ravnotežu svoje okoline, a istovremeno podržava otvorenu vezu komunikacije između fizičkog i duhovnog sveta.
Duvan zauzima posebno značajno mesto kao sredstvo protiv zlih sila, njegov dim se koristi da bi se očistila i duhovno zaštitila osoba, predmet, kao i mesto i prostor na kome se ceremonija obavlja. Osim u obredima, duvan se koristi u mnogim drugim prilikama, uvek kao izraz zahvalnosti i poštovanja, da bi se odalo poštovanje duhovnom svetu, za izražavanje zahvalnosti duhovnom svetu za dobijenu pomoć, za uslišene molitve prilikom traženja pomoći iscelitelja, kao zahvalnost za lečenje, prilikom traženja saveta te kao izraz poštovanja starešinama i mudracima koji nesebično daruju svoje vreme, savete ili molitve da bi pomogli drugima.
CEREMONIJA PUŠENJA LULE
Osim darivanja, duvan se koristi i za pušenje, ali isključivo tokom ceremonija i pri tom se dim uvlači samo u usta, a nikada se ne udiše (u pluća). Najmoćniji način komuniciranja sa duhovnim svetom je pušenje duvana u svetoj luli. Indijanske legende kažu da im je sam Stvoritelj podario lulu kao sveti instrument za molitvu, da žive u istini i održavaju iskrene i prijateljske odnose u porodici, zajednici i sa svim ostalim plemenima i narodima.
Ceremonija pušenja lule vrlo je jednostavan obred u kojem lula predstavlja pokretni oltar. Glava lule predstavlja ženski aspekt svih živih bića, dok drška lule muški princip, tako da sama lula simbolički predstavlja čin ujedinjenja, stvaranja i plodnosti. Svaki prstohvat duvana kojim se lula puni smatra se blagoslovenim jer kroz njega svaki deo kreacije koji je pozvan u ceremoniju ulazi u lulu: Majka Zemlja, Sunce, nebo, Mesec, četiri strane sveta, drveće, biljke, kamenje, minerali, ptice, ribe, životinje, insekti, zvezde, planete i celokupna ljudska porodica.
Svaka mrvica duvana predstavlja esenciju svega stvorenog, a paljenjem duvana dolazi do alhemijskog procesa u kome se sva ta esencija aktivira i oslobađa u dimu. Tako pušenje lule simboliše čin ujedinjenja sa svime, esencija čitave kreacije kroz uvlačenje dima unosi se u tela učesnika ceremonije, a čin izdisanja dima predstavlja vidljivu, materijalizovanu nameru, istinite reči, istinita dela, i duhovna istina koja putuje kroz dim i dižući se prema nebu prenosi molitve duhovnom svetu. Pušenjem, dah sudionika se meša sa dimom tako da sa svakim izdisajem dotiče sve izvan njega i postaje deo svega što postoji. Vatra u luli ista je ona vatra koja gori u Suncu, večnom plamenu koji je izvor sveg života. Važnost ceremonije pušenja lule je u tome što održava neprekidnu vezu, otvorenu liniju komunikacije sa energijama svemira i Stvoritelja koja bi bez ovog obreda prestala postojati.
Namera svih ceremonija prizivanja sa svih šest lica svemira: istoka, juga, zapada, severa, majkom Zemljom, nebesima i konačno Stvoriteljem. Obred počinje prizivanjem energije istoka, strane sveta na kojoj se rađa Sunce, koje na Zemlju donosi znanje i duhovnost. Energija juga donosi obilje, isceljivanje i rast. Energija zapada predstavlja povezanost sa duhovnim svetom, dok je severna strana izvor izdržljivosti, snage, iskrenosti. Povezivanje sa majkom Zemljom omogućuje kontakt sa njenom svešću i duhovnom energijom. Sunce je izvor životne energije, a sve te sile na kraju otvaraju komunikaciju sa Velikim Duhom, neobjašnjivim izvorom celokupnog života.
Kroz ovu ceremoniju učesnici se spajaju sa silama svemira da bi doprineli usklađivanju energija materijalnog sveta i pomogli razvoju kolektivne svesti ljudske porodice. Kada dim dosegne duhovni svet počinje dvosmerna komunikacija, dim se spušta natrag na Zemlju da bi preneo odgovore i poruke iz duhovnog sveta. Tokom ovog procesa dovode se u ravnotežu i jačaju karakteristike svih šest sila svemira unutar učesnika, što dovodi do duhovnog rasta i povećanja njegove osobne moći. Na kraju ceremonijalno pušenje poučava stil življenja, vrednovanja ravnoteže muškog i ženskog principa, ravnoteže između poniznosti i ponosa te uči o važnosti harmonije i poštovanja svakog aspekta života i delovanja.
Dim duvana predstavlja materijalizovani oblik molitve i podseća nas da duh ili energija postoji u svemu, da sav život proizilazi iz Velike Tajne i da će se eventualno vratiti tom prvobitnom izvoru. Kada to razumemo znamo da smo svi isti, ravnopravni i da smo svi putnici koji putujemo u istom smeru, prema izvoru.
Za Indijance duvan je dar njihovog Stvoritelja, stvoren od vatre Sunca i tela Majke Zemlje i kao svaki Božanski dar zahteva poštovanje. Neispravno korišćenje duvana izraz je nepoštovanja i zloupotrebe pa je za severnoameričke Indijance korišćenje duvana u proizvodnji cigareta najveće svetogrđe.
Priredio: Dušan Ninić
Preuzeto sa: novasvest.com